Ένιωσα την ανάγκη να γράψω για ένα τραγούδι που ακούω συνέχεια τις τελευταίες ώρες.. Δεν ξέρω το γιατί με έχει σκλαβώσει τόσο, δεν είναι ξένη μπαλάντα μα.. it’s my other love..
il mare
με γνωμονα.. τη θαλασσα γιατι τα κυματα δειχνουν οτι ταξιδευουν μα.. μια δυνη ειναι κ αυτα..
Πρόσφατα σχόλια
 | lory_44 στη Τα δάκρυα ενός αγγέλου… (Α… |
 | Ωκεανός.... στη Λόγια Φίλων…… |
 | Maria στη Λόγια Φίλων…… |
| Ωκεανός.... στη Επειδή…. |
 | Αθανασία στη Επειδή…. |
Flickr Photos
il mare 
Καλημέρα ωκεανέ, πολύ ωραίο τραγούδι πραγματικά. Κάτι σε πληγώνει εσένα όμως. Να είσαι καλά. Κοίτα μπροστά
By: vasilis on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 9:18 πμ
Καλημέρα καλέ μου Ωκεανέ….δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς που σου μιλάω…μ αρέσει να σου μιλάω…και μ αρέσει να κάνω τους ανθρώπους γύρω μου να νιώθουν καλύτερα…το ξέρω αυτή τη στιγμή πονάς πολύ…και ένα πράγμα που μισώ είναι να βλέπω ανθρώπους να πονάνε και να υποφέρουν…(δεν ξέρω το έχω σε κακό αυτό)…και κυρίως μικρά παιδιά… έχω πονέσει πολύ κι εγώ και ξέρω πως είναι ο πόνος….και δε μου αρέσει να τον βλέπω και σε άλλους ανθρώπους….αλλά όμως χαίρομαι να σκέφτομαι ότι πήρα έστω και λίιιιιγο από τον πόνο που νιώθεις αυτή τη στιγμή….το ξέρω δεν είναι έυκολο…αλλά πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου καλέ μου…..να φανείς δυνατός για κείνον πρώτα από όλα…νομίζω ότι το θέλει και κείνος αυτό…..το χρειάζεται…..Σ αγαπάμε….είμαστε κοντά σου ότι χρειαστείς οκ;…………Με πολύ αγάπη,Ηλιαχτίδα.
By: ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 9:34 πμ
@ βασιλη καλημερα.. μακαρι να ταν ενα μονο.. γυρισα στη δουλεια το πρωι..μα οι εικονες ακομα εντονες στα ματια.. σημερα ειχαμε την εκταφη… μα δεν ειχε ολοκληρωθει η διαδικασια αλλιωσης… εντελως.. οι χημειοθεραπειες βλεπεις ειχαν κανει το εργο τους.. κανεις δεν πλησιαζε κοντα.. να δωσει το σεντονι μα δεν ξερω αν θα τον αφηνα κιολας.. το κραταγα τοσο σφικτα.. μεχρι να το ζητησουν για να τυλιχτει με ευλαβια οτι ειχε απομεινει.. οι διαδικασιες συντομες μα.. διαπεραστικες στη ψυχη..
By: ocean.... on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 10:11 πμ
ηλιαχτιδα μου χτες ουτε η θαλασσα ακομη δε μπορουσε να με ηρεμησει.. τρυγυρνουσα γυρω της μεχρι αργα μα.. δεν ειχα κουραγιο να κατεβω κοντα της.. οταν υπαρχουν ανθρωποι γυρω σου που βλεπεις.. την ψυχη τους να ειναι τοσο καθαρια.. κ να νοιαζονται πραγματικα για καποιον που μεχρι χθες ηταν αγνωστος… τοτε σιγουρα ο πονος παιρνει μεγαλη βοηθεια.. κ το οτι νοιαζονται φαινεται απο την θλιψη στα λογια.. (ο πληθυντικος απαραιτητος .. σας ευχαριστω)
By: ocean.... on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 10:16 πμ
Καταλαβαίνω ότι ήταν αρκετά κοντινό σου πρόσωπο. Αλλά και πάλι οι στιγμές αυτές ειναι δύσκολες. Κράτα τις όμορφες εικόνες μέσα σου και ταξίδεψε σε αυτές όταν θες να γαληνέψεις. Και να ξεδίνεις στο χαρτί, έχεις πολύ όμορφο γράψιμο και δυνατό. Ξέσπασε εδώ μην το φοβάσαι, εμείς φιλοι σου είμαστε
By: vasilis on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 10:30 πμ
@βασιλη προσπαθω μα οπως λεει κ το τραγουδι που ηχει τωρα στ αυτια μου δεν μπορω.. ο χειμωνας με πληγωνει αλλο πια δε μπορω.. τα χτυπηματα πολλα.. απο πολλες μεριες.. μα ποιο βαρια αυτοι που εφυγαν.. το τελευταιο για να καταλαβεις.. πριν απο 50 μερες.. ο κολητος κ συναδελφος.. κ ζευγαρι μου στο ψαροντουφεκο.. εφυγε στα 32… κ αμεσως δεκα μερες πριν απο αυτο.. ο ενας εκ των δυο παιδικων μου φιλων.. αν κ ποιο μικρος απο μενα..στα 26… ηρθε κ το σημερα.. κ…ποσο ν αντεξεις;; καποια στιγμη λυγιζεις..
By: ocean.... on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 11:14 πμ
προσπαθω να δω μπροστα.. να ατενισω το βαθυ γαλαζιο μα.. τα ματια δε μπορουν καλυπτονται απο ενα πικραμενο πεπλο σαν σταλες βροχης.. μα πρεπει να φυγω μεχρι να ξανασηκωθω.. δεν μ αρεσει να στεναχωρω ανθρωπους… καπου γυρω στη μαγισσα θα μαι.. θα ξανασηκωθω πρεπει.. «κ εχεις χαθει μαζι με τον υπνο μαζι με του ονειρου τον πολυχρωμο κυκλο.. ονειρο ητανε..»
By: ocean.... on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 11:32 πμ
΄Εγώ σ αγάπησα εδώ…που να σαι τώρα που γυρνάς
Σε ποιό καινούριο ουρανό χρώματα κλέβεις….Ένιωσες πάλι τα φτερά τί σου βαλε ξανά φωτιά…σε ποιό λιμάνι ποιό σταθμό…..καρδιά γυρέυεις…Πώς να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα…τώρα ο κόσμος έχει χάσει μιά στροφή… Εγώ δε μίλησα για θάυματα δεν είπα…δε σου στάθηκε κανένας πιό πολύ… Πως να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα…τώρα ο κόσμος έχει χάσει μιά στροφή…..'(Ε. Τσαλιγοπούλου-‘Έγώ σ αγάπησα εδώ’)…..αυτοί οι υπέροχοι στοίχοι αφιερωμένοι σε σένα και στους αγαπημένους σου που έφυγαν…. κουράγιο καλέ μου….ένα γλυκό φιλί (σμούτσ!!) και μιά ζεστή αγκαλιά….
By: Αθανασία ή αλλιώς Ηλιαχτίδα on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 12:30 μμ
αθανασια μου ειπα θα φυγω μα.. θα κανω μια εξαιρεση πριν… γιατι …πατησες … κουμπι.. εχω αποφυγει σαν.. εξ αποδω… ν ακουσω αυτο το κομματι αυτες τις μερες.. δε μπορω να σου ερμηνευσω με λογια….τι μου προκαλει.. αλλωστε δεν το συγκαταλεγω στα τραγουδια.. ειναι κατι αλλο.. θα το λεγα ανασα καρδιας.. με φωνη ψυχης.. ζεσταθηκα.. καλα ταξιδια…
By: ocean.... on 15 Δεκεμβρίου, 2007
at 12:48 μμ
καλό…
By: Manos S. on 17 Δεκεμβρίου, 2007
at 2:25 μμ
Γειάσου καλέ μου Ωκεανέ!! έυχομαι να είσαι πολύ καλύτερα τώρα…έτσι πέρασα να πώ ένα ‘γειάσου’….(αποφάσισα να αφήσω για πάντα το παλιό μου ψευδόνυμο ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ…για κάποιους λόγους…μπορείς να με λές Αθανασία αν θές…που είναι το πραγματικό μου όνομα οκ;)…Αθανασία.
By: Αθανασία on 17 Δεκεμβρίου, 2007
at 4:00 μμ
@ mano καλημερα ναι καλοοο…
@καλημερα αθανασια μου.. θα μου επιτρεψεις ομως να σε αποκαλω ηλιαχτιδα ε;;; αν κ δεν ηθελα να τ αλλαξεις.. καλυτερα ναι μα σημερα ευτυχως πηρα αδεια για το υπολοιπο της βδομαδας.. για να παω για δουλεια.. μα θα βρεθει χρονος σιγουρα για να βουτιξω στη μαγισσα.. κ αυτο με ευχαριστει ιδιαιτερα..
By: ocean.... on 18 Δεκεμβρίου, 2007
at 8:56 πμ
Καλημέρα καλέ μου…πολύ χαίρομαι που είσαι καλύτερα..έτσι μπράβο.. αυτό δε σημαίνει ότι ξεχνάμε τους αγαπημένους που έχουν φύγει αυτό δε γίνεται ποτέ…αυτοί ζούν και θα ζούν για πάντα μέσα μας…τους κουβαλάμε στη ψυχή μας…ναι καλέ μου θές να με λές…απλά αποφάσισα να το αλλάξω γιατί έγινε κάτι που με έκανε να πονέσω πολύ εδώ μέσα τελευταία και που έχει σχέση με το ψευδόνυμο αυτό……και γώ λυπήθηκα που το έκανα αλλά δε γινόταν αλλιώς….τη καλημέρα μου,Με αγάπη,Αθανασία.
By: Αθανασία on 18 Δεκεμβρίου, 2007
at 10:01 πμ
ηλιαχτιδα μου αυτοι ξερουν οτι βρισκονται στη σκεψη κ στη ψυχη.. κ δεν γινεται να ξεχαστουν.. αυτο μου δινει δυναμη.. μαζι με την .. καθημερινη ζωη που σε ποδοπατει κ δεν αφηνει περιθωρια.. πρεπει να παλεψεις..
αθανασια μου ελπιζω να περασε ο πονος.. δε μπορω να ακουω καποιον να πονα.. εσυ ξερεις.. οτι θεωρεις καλυτερο για σενα κανε καλη μου..
By: ocean.... on 18 Δεκεμβρίου, 2007
at 11:12 πμ