Κάποιες στιγμές εκεί που χαλαρώνεις ακούγοντας μουσική….
ο νους σου ταξιδεύει.. Σε πάει σε διάφορα μέρη.. Μπορεί όμως να σε πάει και σε άλλους καιρούς.. πιο ανθρώπινους, πιο αληθινούς.., τότε που παιδιά ακόμα τρέχαμε στις αλάνες και τ’ ακρογιάλια πέρα κάτω στην πατρίδα.. στο χωριό, έξω από τα Χανιά.., τότε που οι φίλοι ήμασταν ένα.. Δεν αποχωριζόμασταν ποτέ.. Σχολείο, διάβασμα, μπάσκετ, κολύμπι!!!! Σκανταλιές, παιχνίδι, σε όλα μαζί.. Ωραίες αναμνήσεις, μοναδικές..
Περί φιλίας λοιπόν το ποστ.. Άραγε πόσο φίλοι είμαστε οι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια;; Και πόσοι φίλοι μας είναι πραγματικοί φίλοι..; Παντού γύρω μου βλέπω αλλοιωμένες εικόνες.. Λέξεις που λέγονται .. μόνο και μόνο από υποχρέωση.. Ζήλεια.., θυμό.., για να κολακέψουν.. Άλλαξαν οι άνθρωποι κι ας μην το παραδεχόμαστε.. Άλλαξαν και οι καιροί.. Όλα είναι πιο εύκολα τώρα.. Πιο γρήγορα.., πιο άμεσα.. μα.. πόσο αληθινά είναι άραγε;; Πόσοι έχουν απομείνει που μιλάνε από την καρδιά τους;; Πόσοι λένε την αλήθεια όπως είναι ακόμα κι αν ξέρουν ότι θα χάσουν πολλά από αυτό…
Φίλος για μένα είναι αυτός που είναι στα δύσκολα εκεί.. Στα εύκολα.. θα βρεις πολλούς.. Όλοι θα θέλουν να ’ναι εκεί, μα σαν έρθουν τα δύσκολα..;; Τότε φαίνεται ποιοι πραγματικά είναι δίπλα σου.. Είναι αυτός που θα κλάψει με το δάκρυ σου.. Είναι αυτός που θα κάτσει δίπλα σου χωρίς να πει κουβέντα σε μια άσχημη στιγμή.. Και μόνο να νιώθεις πως είναι εκεί φτάνει.. Είναι αυτός που θα σε κάνει να γελάσεις όταν είσαι μουτρωμένος.. Θα βρει αυτός τον τρόπο.. Είναι αυτός που θα διασκεδάσει μαζί σου.. Θα πονά με τον πόνο σου .. Θα γελά με την χαρά σου.. Θα σου κρατά το χέρι να σου ευχηθεί καλή τύχη από την ψυχή του όταν θα πρέπει… Με τρεις απλές λέξεις για να μην το κουράζω… ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ…
«Φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα».. Σωκράτης
Τι με έπιασε ξαφνικά;; Μια πρόσφατη διαπίστωση …πάλι… μιας φιλίας που… κατέληξε από φίλος σε γνωστό πλέον.. Οι λόγοι;; Ίσως σε κάποιους να φαίνονται χαζοί για να χαλάσεις μια φιλία.. Ίσως πάλι να συμφωνήσουν.. Δεν παίζει ρόλο.. Το φίλο σου πρέπει να τον αγαπάς όπως ακριβώς είναι με τα καλά του και τα άσχημά του, γι’ αυτό πού είναι.. ακριβώς αυτό!! Άλλοι φίλοι έρχονται και άλλοι φεύγουν στις ζωές μας, μα… κάποιοι ελάχιστοι ή και πολλοί για κάποιους είναι πάντα εκεί.. Γι’ αυτούς αξίζει να παλέψεις.., να θυσιάσεις.., να αφιερώσεις.., να δώσεις και την ψυχή σου βρε αδερφέ.. Γιατί; Μα δεν υπάρχει λόγος να απαντήσω γιατί οι φίλοι καταλαβαίνουν πάντα..
Φιλία λοιπόν στην εποχή μας και μιας και συμφώνησε και η Ζουζούνι και την ευχαριστώ, λέω να το κάνω …παιχνίδι.. Προσκαλώ το λοιπόν.. Αντώνιο G.K., Βασίλη, Αντώνη, Μελόμενο, Ζουζούνι, Νατασσάκι, Θαλασσινή, Δηιανείρα (όταν και αν μπορέσεις περαστικά εύχομαι και πάλι), Αθανασία (ποστάρεις εδώ αν θες ή όπου αλλού θες και μου το λες), Ζουφίτσα, Lifewhispers, Roadartist, Freedula, Neraidoskoni…και όποιον άλλο θέλει να παίξει… η πρόσκληση είναι ανοιχτή..
Πηγή εικόνων fotosearch
il mare 
πολυ ωραιο θεμα φιλε ωκεανε
(το φιλε αφορα το διαδικτυο, αλλά ακομα και εδω δεν το αναφερω συχνα)
Θα ανταποκριθω, μου αρεσει
By: αντωνης on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:04 μμ
χαιρομαι φιλε αντωνη που σ αρεσε το θεμα.. φυσικα κ το νετ απο την καθημερινη ζωη εχει διαφορα.. φιλο στην καθημερινοτητα αποκαλεις πολυ ποιο δυσκολα καποιον μα με τιμα το οτι ακομα κ εδω δυσκολα αποκαλεις καποιον κ ειμαι μεσα σ αυτους..
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:09 μμ
Φιλία είναι μια ψυχή που κατοικει σε δυο σώματα… Πολύ καλό ποστ. Τι πιο όμορφο από το να έχεις φιλους και μάλιστα παλιούς και καλούς. Σ’ ευχαριστω ωκεανέ για την πρόσκληση.
By: vasilis on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:15 μμ
βασιλη οσο σχολιαζες ειχα ερθει να αφησω την προσκληση.. ελπιζω να τα πουμε συντομα σου χρωσταω αλλωστε κ καφε κ τηλεφωνημα.. μα συνχωρα με ειμαι πελαγομενος κυριολεκτικα αυτον το καιρο..
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:17 μμ
δε το πιστεύω..Για φιλίες μιλούσα και εγώ,και μαθητικά χρόνια..Μπαίνω μετά να κάνω μια βόλτα απο τα «μέρη» σας και πετυχαίνω αυτό 🙂
την καλησπέρα μου 🙂
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:32 μμ
ειδες;;; καμια φορα οι ανθρωποι εεε λαθος οι σκεψεις μοιαζουν.. κ γω οταν εγραφα στα μερη σου εσυ επισκεπτοσουν τις δικες μου «θαλασσες»
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:36 μμ
Δεν εχω φιλες, τις έχω χάσει όλες…Παντρεύτηκαν κι αυτές, πήγαν σε άλλες πόλεις, δεν προλαβαίνουν όπως κι εγώ… Τώρα που το σκέφτομαι όμως, ποτέ δεν ανοιγόμουνα αρκετά, ώστε να μην κρατάω μυστικά για μένα…Δυστυχως όμως αυτό δεν είναι φιλία…Ειναι συνειδητή απομόνωση, οταν είσαι με άλλους, που σου λένε τα σώψυχά τους, κι εσυ δε βγαζεις κουβεντα για τον εαυτό σου, επειδη ίσως δεν τους εμπιστεύεσαι αρκετα…
By: Artanis on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:47 μμ
Ωκεανέ μου,το κείμενο που έγραψα πριν νομίζω εμμέσως απαντάει για τις παρέες μου,τις φιλίες μου και τα παιδικά μου χρόνια 😉
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:51 μμ
πφφφ..’ενα ένα τα θυμάμαι..εγώ κρατάω τη φράση που έγραψες,μιας και είναι μια φράση που χρησιμοποιώ συνεχώς
φιλία ειναι μια ψυχή σε 2 σώματα..Πράγμα ΙΕΡΟ..για μένα τουλάχιστον 😉
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:53 μμ
ετσι ακριβως ειναι.. δεν υπαρχουν μυστικα στην φιλια.. την πραγματικη φιλια ομως.. επιλογες κανουμε στην ζωη μας..αλλες αναγκαστικα αλλες επειδη το θελουμε.. μα ανοιγεις μεγαλο θεμα.. εμπιστοσυνη.. βασικο στοιχειο στη ζωη θα ελεγα.. καλο σκ να χεις!
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:54 μμ
καλη μου δηιανειρα με καλυψες πριν καν στο ζητησω.. χαχαχα μα τετοιος συνχρονισμος;; ακομα κ στο «δεν το πιστευω»;;;ετσι ακριβως οπως τα λες η φιλια ειναι ιερη.. καλο σκ να χεις καλη μου..
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:57 μμ
Καλησπέρα ωκεανέ μου.. Δηλαδή να γράψω ενα ποστ για τη φιλία?? Κατάλαβα σωστά?
Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση.. 🙂 θα προσπαθήσω να σε τιμήσω σύντομα.. Φιλιά.
καλο σκ .. να εχουμε..
By: roadartist on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:59 μμ
καλησπερα αρτιστακι καλα καταλαβες οποτε μπορεις.. καλο σκ επισης!!
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 6:03 μμ
αΧ ΒΡΕ ΩΚΕΑΝΈ ΜΟΥ…Σήμερα έχω τόσο ανάγκη να πάω στη θάλασσα 😦
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 6:04 μμ
ααααααααααααααα σημερα… τι εγινε; αυτο ελεγα πριν λιγο!! θελω να παω θαλασσα…!! οπωσδηποτε!! κτο σκεφτομουν να παω να μη παω… βαζεις κατι ιδεες…
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 6:10 μμ
Γεια σου Ωκεανέ…Αν ησουν Βόλο, θα σε καλούσα μεταχαράς στο τραπέζι, μιας και σου αρέσουν τοσο τα θαλασσινά…Και ξέρω πολλές παραδοσιακές συνταγές, για απόψε έχω ετοιμάσει ηδη 4, και έχω άλλες δυο για αργότερα…
By: Artanis on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 6:24 μμ
Είδες; στο ίδιο μήκος κύματος είμαστε
Αρτάνις και εγώ σήμερα,αστακομακαρονάδα έφαγα 🙂
Το λατρεύω αυτό το φαγητό
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 6:34 μμ
Πάντως τωρα πρέπει να επιστρέψω στην κουζίνα μου…Καλό βράδυ σε όλους…Τα λέμε…
By: Artanis on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 7:10 μμ
Ωκεανέ μου, σ’ ευχαριστώ πολύ, με τιμάς που πήρες την ιδέα απο εμένα.
Για να δούμε λοιπόν τι θα γίνει στο διαδίκτυο με την «ταμπελίτσα» φιλία.
Δώσε μου και 2-3 ημέρες γιατί έχω κάτι άλλο για Δευτέρα έκτακτο και μετά θα σε ειδοποιήσω.
φιλιά
By: Αγριο-Κερασο-Ζουζούνα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 10:21 μμ
Γειάσου καλέ μου Ωκεανέ….πάλι με αφήνεις άναυδη και με αυτή την απίστευτη κατάθεση από τη ψυχή σου και για μιά ακόμη φορά….καταπληκτικό θέμα….είσαι απίστευτος απορώ που τα βρίσκεις ρε παιδάκι μου!!!πάρα πολύ ωραίο….πόσο μα πόσο δίκιο έχεις…έχεις χίλια δίκια….λυπάμαι που η φιλία που αναφέρεις κατέληξε σε αυτό το σημείο…πολύ ωραίο θέμα θα ήθελα να σε ευχαριστήσω θερμά που με προσκαλείς στο παιχνίδι σου και θα ανταποκριθώ….και πως μπορώ άλωστε να αρνηθώ;; θα σε πιάσει το κρητικό σου και μετά θα με κυνηγάς!!! (άμα πώ όχι!!!) χχααχχχαχχα!!χαχχαχχαχχχαχχχα!!……..Με αγάπη,Αθανασία.
By: Αθανασία on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 10:24 μμ
artanis καλησπερα κ παλι τρεχα μη καψει το λαδι!! κ μενα μ αρεσουν οι θαλασσινες συνταγες μα ποιο πολυ να τις μαγειρευω καλο σου βραδυ καλοφαγωτα!!
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:03 μμ
ναι δηιανειρα μου στο ιδιο κυμα αποψε .. καλο σου βραδυ!
Υ.Γ. αν κ μουντη λογο καιρου ηταν υπεροχη..
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:04 μμ
καλως την ζουζουνα μου! για να δουμε λοιπον.. οσο καιρο θες το συζητας;;; εσυ καλε ακομα περιμενεις ..ειμαι απαραδεκτος το ομολογω ναι.. ντρεπομαι(μα ελπιζω θα το ξεπερασω..) καλο βραδυ!
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:06 μμ
ηλιαχτιδα μου;;; γρρρρρρρρρ το κρητικο μου ε;;; καλαααααα… ευχαριστω κ χαιρομαι για τα λογια σου κ που σ εχω συντροφια μου σ αυτο το χωρο κι ας λες εσυ για το κρητικο γηνατι μου… με αγαπη ωκεανος.. καλο σου βραδυ!
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:10 μμ
Άντε πάλι..δε το πιστεύω..Μόλις μπήκα σπίτι,επέστρεψες και εσύ και έκανες και σχόλιο
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:10 μμ
μας παει.. μας παει σημερα… λοιπον λεγε.. τους μισους αριθμους τζοκερ εσυ κ τους αλλους μισους εγω… το χουμε σιγουρο..χαχαχα
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:12 μμ
ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ..ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ..ΔΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:20 μμ
το ιδιο μολις σου γραψα καλη μου… στο δικο σου ποστ…
By: ocean.... on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:22 μμ
χαχαχαχα..λέγε αριθμούς
By: Δηιάνειρα on 9 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:39 μμ
3 tzoker 1, 7 για την πενταδα σορυ με πεταξε η παλιο συνδεση!
By: ocean.... on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:45 πμ
23 και 45
By: Δηιάνειρα on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 1:03 πμ
Γεια σου Ωκεανέ, καλημέρα…Χιόνια σημερα στα βουνά, θαλασσοταραχή στα πελάγη…
By: Artanis on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 10:48 πμ
Καλημέρα καλέ μου Ωκεανέ…..ήρθα να σου αφήσω το πόστ μου εδώ για το θέμα της φιλίας…. λοιπόν.Ένα πολύ ωραίο και σοβαρό θέμα αλλά πολύ παρεξηγημένο στις μέρες μας….το ερώτημα πιστέυω σήμερα (και αυτό είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ερώτημα) είναι-υπάρχει στις μέρες μας πραγματική,αληθινή,τίμια φιλία;;….γιανά μην είμαι -να μη γίνω απόλυτη θα πώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να υπάρξει….υπό άλλες συνθήκες στα παλαιότερα ίσως χρόνια ίσως και να υπήρχαν αληθινές φιλίες…και νομίζω έχουν καταγραφεί και ορισμένες φιλίες οι οποίες ήταν πραγματικές και άφησαν εποχή….πιστέυω όμως τότε η κατάσταση δεν ήταν όπως ήταν σήμερα….τότε οι άνθρωποι ήταν πιό ‘αθώοι’,πιό τρυφαροί μέσα τους και είχαν πολύυυυυυυ περισσότερη ανθρωπιά μέσα τους… δεν ήταν τα πράγματα όπως είναι τώρα δεν κοίταγαν πως θα ‘φάει’ ο ένας τον άλλον και πώς θα καταστρέψει ο ένας τον άλλον…τώρα οι εποχές έχουν αγριέψει πάρα πολύ….και υπάρχουν και πάρα πολλές διαφορές στο θέμα της συναναστροφής με άλλους ανθρώπους, άτομα της κοινωνίας…τώρα ο κοινωνικός ιστός έχει υποστεί μιά γενικότερη σύψη, και αποσύνθεση (όπως λέω εγώ συχνά) έχουν αλλιωθεί πλέον κάποιες πολύ σημαντικές βάσεις και δομές του….και τείνουν ίσως να εξαφανιστούν εντελώς κάποια σημαντικά στοιχεία που κάποτε τον ‘στηριζαν’ που αυτά είχαν σχέση με τα μέλη του (τους ανθρώπους-εμάς) και είναι το ήθος, η αξιοπρέπια,ο σεβασμός,η ειλικρίνια,η αγάπη και πάρα πολλά άλλα που είναι απαραίτητα στοιχεία και ΄συστατικά’ που με αυτά θα μπορέσουμε να ΄χτίσουμε’υγειείς φίλιες,και γενικότερα διάφορες διαπρωσοπικές σχέσεις…φιλικές,ερωτικές….και γενικότερα…κάποτε υπήρχαν ‘υγειείς οικογένειες,ενωμένες που υπήρχε αγάπη και σεβασμός ανάμεσα στα μέλη τους…και έτσι μάθαιναν και τα παιδιά τους αργότερα και είχαν γερές βάσεις όταν έβγαιναν έξω στη κοινωνία είχαν επίσης και πολύ γερά ‘αντισώματα’ώστε να μπορούν καλύτερα να ‘επιλέξουν’με ποιά από τα άλλα μέλη της μπορούν να συνηπάρξουν είτε σα φίλοι είτε σαν εραστές ή οτιδήποτε άλλο…και να απορρίψουν τα ακατάλληλα για αυτούς άτομα με τα οποία θεωρούσαν ότι δεν ταιριάζουν…τώρα αυτά τα στοιχεία εξαφανίζονται σιγά-σιγά…τώρα τα παιδιά μεγαλώνουν σε δυαλυμένες οικογένειες;; με γονείς με σάπιο ψυχικό κόσμο και ή με γονείς με διάφορα προβλήματα,αδιάφορους (καθότι υπερβολικά αφοσιομένους στις δουλειές τους)- και παραμελημμένα…με αποτέλεσμα να μη παίρνουν ότι χρειάζεται γιανά ‘χτίσουν’ έναν υγειή ψυχικό κόσμο αργότερα….και φυσικά να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αργότερα στις σχέσεις τους γενικότερα….γιατί μη ξεχνάμε ότι αυτό το…χτίσιμο ξεκινά από τη παιδική ηλικία και ολοκληρώνεται αργότερα στην εφηβία (όπου και γίνονται οι πρώτες φιλίες,ερωτικές σχέσεις κτλ,κτλ)….και εκεί μπορούμε να δούμε και πολλές λάθος επιλογές κτλ,κτλ…..πιστέυω όμως σήμερα ότι ζούμε και την εποχή της αποξένωσης και καχυποψίας….οι άνθρωποι φοβούνται γενικότερα να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους….να ΄τριφτούν’ μαζί τους (που έλεγε και ένας καθηγητής μου στη Πάντειο!!) να ψάξουν να βρούν κοινά στοιχεία,να συμβαδίσουν….να δουν αν ταιριάζουν ή όχι…φοβούνται ότι ενδεχωμένως θα τους πλυγώσουν….ότι θα απογοητευτούν….ότι θα πονέσουν…..υπάρχει μιά γενικότερη ανασφάλεια….και βέβαια έχει γίνει και τόσο αγχώδης η ζωή μας και έχουμε όλοι κλειστεί μέσα σε τέσσερις τοίχους…και δουλέυουμε τρελλά ωράρια….που να μείνει χρόνος για φιλίες,συναναστροφές και σχέσεις γενικα;;….με θλίβει πάρα πολύ να το βλέπω αυτό….πάρα πολύ όλη αυτή την αποξένωση…όλη αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης….έχω την εντύπωση ότι κάθε μέρα οι άνθρωποι αποξενώνονται όλο και πιό πολύ μεταξύ τους…….
Η φιλία για μένα είναι κάτι πολύ ιερό και πολύ πολύτιμο….(η αληθινή,πραγματική φιλία)…αν και μέχρι στιγμής δεν την έχω βρεί (την αληθινή) και όπως είπες κι εσύ Ωκεανέ μου ο φίλος δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος που υπάρχει στη ζωή σου γιανά υπάρχει είναι ένας άνθρωπος που θα πονέσει,θα κλάψει μαζί σου, που θα είναι μαζί σου στη χαρά και τη λύπη σου….που θα ναι πάντα εκεί να σου κρατά το χέρι….στα δύσκολα….να τον εμπιστέυεσαι και όταν τον κοιτάς στα μάτια να βλέπεις τον συμβουλάτορα,αυτόν που θα νιώθεις δίπλα του σιγουριά ότι μπορείς να του εμπιστευτείς ακόμη και το μεγαλύτερο μυστικό σου…και να είσαι σίγουρος 1000% ότι δε θα το μάθει κανείς μα κανείς……και τόοοοοοσα άλλα….μα τόσα…όμως τώρα υπάρχουν τέτοιες φιλίες;;….θέλω να πιστέυω πως ακόμη δεν χάθηκαν όλα τα πάντα στη ζωή….ότι δεν έχουν τα πάντα ισοπεδωθεί….και ότι κάπου εκεί εξώ να πλανιέται ακόμη λίγη ανθρωπιά και σεβασμός….και το ελπίζω πολύ αυτό….και θέλω επίσης να ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να κρατηθούν όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα όπως ένα από αυτά είναι και η φιλία….ότι δε θα τα αφήσουν να χαθούν εντελώς…….Με αγάπη,Αθανασία.
Το πόστ αυτό έγινε μετά από πρόσκληση του αγαπημένου μου φίλου Ωκεανού….να γράψω για το θέμα της φιλίας….σε ευχαριστώ φίλε!!.Αθανασία.
By: Αθανασία on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:38 μμ
φιλε ωκεανε, εχω ηδη ανταποκριθει στην προσκληση σου.
By: αντωνης on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 1:21 μμ
Πολύ ωραίο θέμα, ωκεανέ μου !
Ευχαριστώ για την πρόσκληση, θα το γράψω!
🙂
Φιλιά, καλή Κυριακή
By: νατασσάκι on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 3:24 μμ
Αθανασία μου,πραγματικά μια κατάθεση ψυχής..Δε μπορώ να πω κάτι άλλο.. με κάλυψες απόλυτα
By: Δηιάνειρα on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 9:28 μμ
Αυτό μου μου ‘ρχεται στο νου ocean, είναι πως για να είναι κανείς φίλος με τον άλλο, πρέπει κυρίως να του επιτρέπει να έχει και τις σκοτεινές πλευρές του. Να δέχεται τα σκοτάδια του, να τ’ αντέχει, να μην εκμεταλλεύεται τις στιγμές που ο άλλος σπάζει σε χιλιάδες κομμάτια, να του επιτρέπει να τσαλακώνεται και να του αφήνει το περιθώριο να είναι αληθινός! Κανείς, για μένα, δεν χρειάζεται φίλους, που να του ζητούν να υποστηρίξει την εικόνα που εκείνοι έχουν γι’ αυτόν και να τον αγαπούν υπο προϋποθέσεις. Γι’ αυτό ακριβώς ίσως οι φίλοι σπανίζουν, αλλά όταν υπάρχουν είναι η περιουσία μας. Κι όταν μας προδίδουν ή ότι έχουμε μαζί τους τελειώνει, παρά την πίκρα, σίγουρα έχουμε μάθει και κάτι. Για την επόμενη φορά που κάποιον θα συναντήσουμε στο δρόμο μας… Τρυφερή να ‘ναι η νύχτα σου…
By: Madame de la Luna on 10 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:11 μμ
δηιανειρα μου .. ξεχασες αλλον ενα αριθμο!!!!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:26 πμ
καλο βραδυ αρτανις ετσι στα βουνα μα η θαλασσα.. σημερα στο σουνιο ηταν καλμα.. η λεγομενη… «μακαροναδα» που λεμε για τον καιρο οταν ειναι ετσι..
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:28 πμ
καλη μου αθανασια ηλιαχτιδα υποκληνομαι.. απλα κ σληθινα.. αποτυποσες τελεια το θεμα κ ενιωθα πολλες φορες τον εαυτο μου να λεει ..ναι ναι συμφωνω.. αμαν.. το χα ξεχασει να το γραψω αυτο.. κ αλλα πολλα που τα ειπες μοναδικα οπως παντα.. σπανιος χαρακτηρας ανθρωπου πραγματικα.. στο ευχομαι να μεινεις παντα ετσι.. καλο βραδυ!!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:41 πμ
αντωνη μου σ ευχαριστω θα ρθω να σχολιασω καλο βραδυ!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:43 πμ
νατασσακι μου χαιρομαι! καλο βραδυ!!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:45 πμ
καλησπερα μανταμ.. καλα τα λες κ οχι μονο.. αυτα μα ειναι τοχερι που θα σε τραβηξει να ξεκολησεις οταν θα πρεπει.. που θα ναι εκει να σε ανεχτει κι ας το ξερει πως εχεις αδικο κ πολλα .αλλα.. καλο βραδυ κ σε σενα!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:51 πμ
ηρθα κι εγω τελευταια αλλα οχι ιδρωμενη, να ευχαριστησω για την προσκληση και να πω οτι ήδη ανοιξα μια φορα το ζητημα ,με διαφορετικο τροπο βεβαια, πραγμα που μου δινει την ωθηση να γραψω ενα ποστ οπως μου ζητας!
οι φιλοι ειναι μεγαλο κεφαλαιο. η υποχωρεις και συμβιβαζεσαι..η οχι.
θα επανλεθω συντομα!
By: lifewhispers on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:59 πμ
καλησπερα lifewhispers εγω σ ευχαριστω για την αποδοχη.. ακριβως ετσι απο τα μεγαλυτερα στη ζωη.. καλο σου βραδυ!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 1:06 πμ
Τελευταίος μάλλον ήρθα εγώ!
Πολύ όμορφο το κείμενό σου Ωκεανέ!
Πάντως γράφοντας ένα όνομα, έδωσες προσκλήσεις σε δύο! 😉
Αν δεν μου το έλεγες στο blog μου, θα νόμιζα πως κάλεσες τον άλλο Αντώνη 😉
Καλή σου μέρα… Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση!
By: Adonios on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:33 πμ
καλημερα αντωνη μα γι αυτο το λογο εβαλα τα διακριτικα G.K διπλα. ευχομαι να περασες υπεροχα εκει στην εξοχη.. καλη εβδομαδα!
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 11:38 πμ
Καλημέρα ωκεανέ μου!
Παιδιά μη μαλώνετε για την τελευταία θέση!
Την δικαιούμαι εγώ 😀
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση,
θα ανταποκριθώ σίγουρα!!
Καλη εβδομάδα!
By: neraidoskoni on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:43 μμ
Αθανασία μου,
πολύ σωστή και η δική σου προσέγγιση
Ειλικρινά σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου
να βρεις έστω και μία αληθινή φιλία… Δεν υπάρχει κάτι ανώτερο και πίστεψέ με, είναι εφικτό… ίσως αν είμαστε όλοι λίγο περισσότερο δεκτικοί και χαλαροί και αν δεν φοβόμαστε το ρίσκο!
Πολλά φιλιά και καλή σου μέρα
By: neraidoskoni on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 12:45 μμ
καλο μεσημερι νεραιδοσκονη καλη εβδομαδα να χεις! μα δεν παιζει κανενα ρολο η θεση η προ..θεση μετραει παντα ποιο πολυ..χαχαχα
By: ocean.... on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 2:13 μμ
Φιλία… έχω θυμώσει μαζί της τελευταία…. Και αν γράψω κάτι, θα βγάλει πολλές πικρίες…
By: astropeleki on 11 Φεβρουαρίου, 2008
at 10:14 μμ
καλως ηλθες μα..κακως αστροπελεκι.. οι φιλια ειναι σπανια στις μερεςμας.. οπως την εννοω εγω τουλαχιστον.. κ θεωρω οτι ειμαι πολυ τυχερος που χω εναν ανθρωπο τετοιο διπλα μου οπου μπορω να πω οτι αυτο που νιωθω το νιωθει κ κεινος.. με καταλαβαινει απο .. την χροια με το που μιλησω.. εσω κ για αυτη τη μια κ μοναδικη φιλια αξιζει να δωσεις τα παντα στη ζωη..
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 1:17 πμ
ο φιλος σημερα θα ναι μαζι σου και στη χαρα ωκεανε γιατι αν δε ειναι σε ζηλευει σε φθονει θελει να σαι ασχημα για να νιωθει αυτος πιο δυνατος αλλαξαν οι καιροι ….φιλια πολλα
By: Penthesila on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 10:40 πμ
Ωκεανέ μου σε νιώθω και σε καταλαβαίνω.. Κάπως έτσι ήμουν και γω με την επί 20ετίας κολλητή μου… Μόνο που όταν μπαίνουν άλλα πράγματα στη μέση, πράγματα που υποτίθεται ότι ο ένας ξέρει τα όρια – πού θα σταματήσει, και τελικά ΔΕΝ το καταλαβαίνει και κάνει το μέγιστο λάθος, τότε καλέ μου φίλε, αλλάζουν πολλά. Γιατί ενώ πιστεύεις ότι τα έχεις δώσει όλα σε αυτό το άτομο, και εκείνο επίσης, κάνει το μοιραίο λάθος που κοστίζει πολύ. Γι’ αυτό έχω θυμώσει πολύ με την φιλία….
By: astropeleki on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 2:42 μμ
καλησπερα εχεις απολυτο δικιο penthesila μου.. καπως ετσι μοιαζουν οι ποιο πολλοι «γνωστοι» σημερα.. μα ειπαμε ο φιλος θα ναι εκει για οτι κι αν ειναι αυτο.. ειτε χαρα ειτε λυπη ειτε.. απλως για να ειναι.. φιλια! δεν μπορω να μπω blogspot απο τη δουλεια δεν ξερω γιατι.. περιμενω τον ειδικο.. να το εξετασει!
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 2:50 μμ
καλησπερα αστροπελεκι.. κοιτα πολλες φορες στις φιλιες δημιουργουνται πολλα.. εκει λοιπον φαινεται το ποσο δυνατη ειναι μια φιλια.. στην περιπτωση σου θα λεγα μιας κ ο χρονος φιλιας ειναι πολυ μεγαλος.. θα σε συμβουλευα να το ξανασκεφτεις κ συ κ κεινη χωρις να μπαινουν …»δοσεις» εγωισμου κ πεισματος στις κουβεντες σας.. αλλωστε τα ορια τα βαζουμε εμεις.. εμεις οριοθετουμε τις φιλιες κ εμεις εχουμε την δυναμη να …αλλαζουμε τα ορια αν χρειαστει.. κ κυριως κακως!!! μπηκαν πραγματα αναμεσα σας.. ειναι το μεγαλυτερο λαθος σε μια φιλια..δεν κρινω το ποια τα βαλε αυτο δε μετρα για μενα.. μετραει ομως οτι δεν τα βγαλατε μαζι αν σας εκαναν κακο.. το χω πληρωσει πολυ ακριβα κ γω καποτε … πιστεψε με.. μετα μετανιωνεις πολυυυυ που δεν αλλαξες λιγακι τα ορια..
γλυκανε την λοιπον την φιλια με δυο σταλες στο κρασι στο ποτηρι σου ..κ κοιταξε να μιλησετε .. οι δυο σας ομως ..μονο οι δυο σας..!! ειπα πολλα ε;; να με συνχωρεις βγηκαν αυθορμητα.. παρτα σαν.. συμβουλη να το πω;; καλυτερα ευχη..
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 2:59 μμ
Σε ευχαριστώ Ωκεανέ μου για τα όμορφα λόγια σου…. Αν και την θεωρώ πλέον χαμένη υπόθεση την όλη ιστορία… Τουλάχιστον για να κάνω μια πρώτη επαφή, για να ξεκινήσουμε να επικοινωνούμε κάπως, της είχα ευχηθεί στη γιορτή της… Και μου απάντησε με ένα ξερό ευχαριστώ… Η ανταπόδοση ήταν να μην μπει στον κόπο να στείλει τουλάχιστον ένα τυπικό μήνυμα στα γενέθλια μου πριν μερικές μέρες….
Και να σου πω την αλήθεια, έχω ξενερώσει τόσο, μα τόσο πολύ, που πλέον έχω βρει άλλα πράγματα να γεμίζουν τη ζωή μου… Όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό.
Αυτό που κατάλαβα μετά από μια πολύχρονη φιλία είναι όταν όταν δίνεσαι πολύ και τα προσφέρεις όλα, σε πατούν και σε μαχαιρώνουν στο τέλος….
Τι είναι λοιπόν καλύτερο; Να δίνεσαι και να την πατάς ή να είσαι περιορισμένος για να έχεις την ηρεμία σου;
By: astropeleki on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 3:11 μμ
η γνωμη μου;; στη φιλια δεν υπαρχουν ορια.. για μενα αρα.. να δινεσαι κ να την πατας.. να πονας απ το μαχαιρι αν καρφωθεις.. μα αν το μαχαιρι εκοψε κατα λαθος να γευεσαι μετα το απαλο χερι του φιλου να σκεπαζει την πληγη κ να το κρατα εκει..για οσο χρειαστει.. κ αν παλι τελικα το μαχαιρι καρφωσε επιτηδες.. τοτε με χαρας να το δεχτω.. γιατι;; γιατι απλα οσο κ να με πονουσε μολις θα εγιανε η πληγη..εμενα θα μου εμεναν στις σκεψεις.. τα γελια.. οι χαρες.. τα πειραγματα.. γενικα οι ομορφες στιγμες απο την φιλια που εχασα.. θα χαμογελουσα αμυδρα.. αγναντευοντας τη θαλασσα.. κ θα μουν μεσα μου κερδισμενος.. οι εσωτερικες πληγες μας οι δικες μας πληγες.. ειναι που δεν κλεινουν ποτε.. οι αλλες;; γιανουν ολες με τον καιρο..
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 3:21 μμ
Ωραία τα λες… Και όλα μου φαίνονται σαν «μπλε συννεφάκι».
Αλλά για σκέψου λίγο αυτό που είπες.. Ό,τι και να σε κάρφωνε το μαχαίρι, θα συνέχιζες… Και να σε ξανακάρφωνε, πάλι θα συνέχιζες… Επέτρεψέ μου τον όρο (δεν το λέω με κακία… κάθε άλλο 🙂 )… Είναι λίγο «μαζοχιστικό» αυτό. Σα να λέμε «τα θέλεις και τα παθαίνεις» αφού «ξέρεις» πως θα δράσει το άλλο άτομο!
By: astropeleki on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 3:34 μμ
ναι μα.. ετσι ειμαι .. δινω στην φιλια χωρις να ξερω αν θα παρω ποτε το ιδιο αντικρυσμα..ετσι εμαθα.. ετσι μεγαλωσα.. πικραθηκα σκονταψα μα ξανασηκωθηκα πολλες φορες.. κ καθε φορα.. ποιο σιγουρος.. ποιο διψασμενος να βρω εστω κ εναν.. που οταν θα γερνω το κεφαλι μου στον ωμο του.. δε θα χω το νου μου να το ξανασηκωσω συντομα.. θα με προσεχει εκεινος..βεβαια το μαχαιρι ηταν αλιγορικο σιγα μη με καρφωνανε κ το βαζα ποιο βαθια πραγματικα..ε ναι αυτο θα ηταν μαζοχισμος..
αααα προτιμω «μπλε κυμματακι» χαχα
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 3:46 μμ
χεχεχε καλώς… «μπλε κυμματάκι»!!!! 😛
Ε μα εννοείται ότι μιλάμε για αλιγορικό κάρφωμα! 😛 Διαφορετικά, ήδη θα τρέχαμε στα νοσοκομεία (φτου φτου μακριά από εμάς…)
Μωρέ, αυτό που σε-με-μας τρώει από τέτοιες καταστάσεις, είναι το «γαμώτο»…. Πόσο ξέρουμε εμείς τους φίλους μας; Πόσο μας ξέρουν και εκείνοι; Εκεί παίζεται το παιχνιδάκι….
By: astropeleki on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 3:57 μμ
ναι καπως ετσι.. αυτο το γαμωτο πονα πολλες φορες .. μα εχεις δικιο ετσι παιζεται…
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 4:30 μμ
Σε χαιρετώ προς το παρόν… πάω να ξαπλώσω γιατί με τσκώσανε οι ιώσεις 😦 😦 😦
By: astropeleki on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 4:35 μμ
οχ οχ… περαστικα ευχομαι!! τα περασα προσφατα πικρα…. καλο σου απογευμα!
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 4:37 μμ
Σε ευχαριστώ πολύ Ωκεανέ μου! Καλέ, παλιά καραβάνα με τις ιώσεις…. Τα χει το επάγγελμα… Από τον Γενάρη του 2007 που πέρασα τη πρώτη γερή, σχεδόν τρίμηνης διάρκείας ίωση, έχω γίνει πλέον αρκετά ευάλωτη σε αυτές…. shit…. ( 😀 )
By: astropeleki on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 8:25 μμ
εγω παλι λογο χομπυ..(τι χομπυ δηλαδη ψυχωση καλυτερα) τις ιχμοριτιδες τις εχω δευτεροξαδερφες .. μα περυσι επαθα γερη πλακα με δαυτες κ ημουν κ μεσα στο βυθο.. στο τσακ γλυτοσα το νυστερι στους μετοπιαιους καλο σου βραδυ!
By: ocean.... on 12 Φεβρουαρίου, 2008
at 9:15 μμ
Όταν αγαπάς τους φίλους σου το μόνο σίγουρο είναι πως τους ανέχεσαι έτσι ακριβώς οπως είναι…..με τις περιέργες διαθέσεις τους, με τις παραξενιές τους, με όλα τους τα θέλω και τα πιστεύω….Αρκεί και οι ίδιοι να νιώθουν έτσι και για σένα….Το μόνο σίγουρο πλέον είναι πως η παρέα της φιλίας είναι πολύ ευαίσθητη και δυσεύρετη θα έλεγα…..Δεν έχεις κάποιον/α φίλο/η για να ζητάς ανταλάγματα, αλλά για να είσαι δίπλα του στις πιο δύσκολες στιγμές που η ζωή σας επιφυλάσει……
Γλυκέ μου φίλε, ξέρεις πολύ καλά πόσο ευαίσθητο είναι για μένα αυτό το θέμα…..παρόλα αυτά όμως η «φιλία» είναι το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μας και καλό είναι να ξέρουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όλους αυτούς που μας «ανέχονται» όσο παγωμένα κι αν είναι όλα γύρω μας…….
Κάποιος κάποτε δεν πίστευε πως ότι είναι να ρθει στη ζωή μας θα έρθει την πιο κατάλληλη στιγμή αλλά το συμβούλευε στους ανθρώπους γύρω του….!!!!!!!!!
Νιώθω πολύ τυχερή που βρήκα κι εγώ έναν φίλο να με ανέχεται με όλα τα αρνητικά αλλά και θετικά μου στοιχεία….!!!!!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η φιλία στις μέρες μας κυρίως στηρίζεται στο συμφέρον, όπως και οι περισσότερες μας σχέσεις…..ΛΑΘΟΣ!!!! Η φιλία πρέπει να βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μας για να μπορεί να οδεύει σε γλυκά, υγιή και αληθινά μονοπάτια γεμάτα από αλήθεια, αγάπη και σιγουριά γι αυτους που θεωρούμε φίλους….!!!!!
Αυτό που πιστεύω πραγματικά είναι πως υπάρχει μεγάλη αληθινή φιλία ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα….!!!!!!!!! Γιατί να μην μπορεί να υπάρχει και τοσο μεγάλη φιλία ανάμεσα στις γυναίκες????????????????????
By: Fofi on 18 Φεβρουαρίου, 2008
at 5:25 μμ
καλη μου μια φραση σου μονο θα πω απο το κειμενο.. αυτη που οπως λες.. ελεγα… οτι….
τα καλυτερα ερχονται στην ζωη οταν δεν τα περιμενεις με τιποτα να ρθουν κ απο κει που δεν τα περιμενεις με τιποτα οτι μπορει να ερθουν…
μια φραση που οπως ακριβως λες ελεγα στους αλλους.. μα δεν αφηνα να μ ακουμπα.. δεν ανοιγα την ψυχη μου να διαβασει πραγματικα μεσα της κανεις.. πλεον αυτο εχει αλλαξει ανεπιστρεπτι.. κ σ ευχαριστω οσο ποιο ειλικρινα μπορω που υπαρχει καποιος πλεον που.. διαβαζει τι λεω απο τον… ηχο μου πριν να αρχισω καν να συζηταω.. κ γω επισης.. να σε διαβαζω πριν καν..»γραψεις»…
By: ocean.... on 18 Φεβρουαρίου, 2008
at 6:10 μμ